Κάθε φορά που σχεδιάζετε να παρέχετε αναπτυξιακή ανατροφοδότηση, σκεφτείτε το βαθμό πολυπλοκότητας/δυσκολίας που υπάρχει σε κάθε περίπτωση. Μερικές φορές η ανατροφοδότηση έχει πολύ χαμηλό επίπεδο δυσκολίας. Για παράδειγμα, όταν κάποιος κάνει κάτι λάθος και δεν το γνωρίζει, η απλή υπόδειξη του σωστού σε αυτό το άτομο θα αλλάξει τη συμπεριφορά.
Σε άλλες περιπτώσεις, ο βαθμός δυσκολίας είναι υψηλός, ειδικά όταν υπάρχει ένα σημαντικό χάσμα μεταξύ του τι κάνει το άτομο και του τι πρέπει να κάνει, ή όταν το άτομο είναι πιθανό να πάρει το σχόλιο προσωπικά. Η αξιολόγηση του βαθμού δυσκολίας είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα για να δοθεί αναπτυξιακή ανατροφοδότηση, διότι θα καθορίσει τον τρόπο προσέγγισης της κατάστασης.
Ο βαθμός δυσκολίας ή ο κίνδυνος θα καθορίσει την έκταση που θα χρειαστείτε για να προετοιμαστείτε, να διερευνήσετε την οπτική του εργαζομένου και να κάνετε follow-up. Ακολουθούν ορισμένες από τις ερωτήσεις που μπορείτε να αναρωτηθείτε για να προσδιορίσετε το βαθμό δυσκολίας:
- Είναι το πρόσωπο ενήμερο για το τι κάνει ή δεν κάνει;
- Γνωρίζει ή συνειδητοποιεί τη σημασία ή τον αντίκτυπο των ενεργειών του/της;
- Είναι πιθανό να είναι ευαίσθητος/η στην ανατροφοδότηση; Αν ναι, γιατί;
- Έχει ακούσει αυτή την ανατροφοδότηση στο παρελθόν, αλλά δεν έχει σημειώσει πρόοδο;
- Ποια είναι τα οφέλη για το άτομο και την επιχείρηση αν αλλάξει αυτή τη συμπεριφορά και αν αναπτύξει αυτήν την ικανότητα;
- Ποιες είναι οι συνέπειες διατήρησης αυτής της συμπεριφοράς και μη ανάπτυξης αυτής της ικανότητας;
- Πώς αισθάνομαι που θα παρέχω αυτήν την ανατροφοδότηση;
- Είναι η πρόθεσή μου να δώσω πληροφορίες και να βοηθήσω το άτομο να μάθει;
- Γιατί ίσως είμαι διστακτικός; Ποια αντίδραση περιμένω;